Ένα κείμενο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ από τον Απρίλιο του 2008
Μέσα στην αντιασφαλιστική λαίλαπα που η
κυβέρνηση προωθεί, η γραφειοκρατική συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία
κινείται στους γνώριμους όσο και μόνιμους αστομαρξιστικούς ρυθμούς,
χρησιμοποιεί τις απεργίες όχι ως ένα ουσιαστικό μέτρο άρνησης του
αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, αλλά ως μια εθιμοτυπική ενέργεια, η οποία
γίνεται γιατί απλώς πρέπει να γίνει. Το μόνο το οποίο βγαίνει είναι η
δημιουργία της ηττοπάθειας, η αύξηση της αίσθησης του «χαμένου
μεροκάματου» και η αποθέωση του συντεχνιακού συμφέροντος. Το σύστημα
κάνει πολύ καλά τη δουλειά του για μια ακόμη φορά. Χρησιμοποιώντας την
δημοσιογραφική συντεχνία (η οποία όπως δείχνουν τα γεγονότα σώζει τα
προσωπικά του συμφέροντα), οδηγεί την Λαϊκή αγανάκτηση και οργή στα
ασφαλή και ανώδυνα μονοπάτια του πολιτικαντισμού και του γραφειοκρατικού
συνδικαλισμού.